Yeni birini tanıdığımda onu, benimle aynı yollardan geçmiş, benzer tecrübeleri edinmiş, benim gibi seven ve benim gibi hayata tutunan bir benzerim olarak görüyorum. 

Karşımdaki kişinin benimle olan farklılıklarını zamanla idrak etmeye başladığımda ise bocalıyorum. Giderek bana yabancılaşan bu kimselerin orasını burasını çekiştirip yamalamak, onları anlamak ve beni anlamalarını beklemek bende çok büyük hayal kırıklıklarına yol açıyor hep.  

Tıpkı “iki resim arasındaki 7 farkı bulun” bulmacalarındaki gibi. Önce kendimi kandırıp sonra manasız bir çırpınmayla yine kendimi ikna etmeye çalışıyorum. Uçmak için kanat çırpacağıma olduğum yerde çırpınıyor ve kendime tosluyorum.

Seninle, onunla, hiçbirinizle olan farklılıklarımızı görmezden gelmek istemiyorum artık.