Zamanın öncesindeki o sonsuz boşlukta, benlik
yoktur orada ve ruh bulanır
pusa ve kayaya ve ışığa. Zamanla,
ruh puslu benliğe can verir.
Ve sonra ağırca zaman, benliği taşa çevirir
hafifletirken hiç durmadan ruhu,
ta ki ruh benlikten kopup da,
ikisi de özgür, dönene dek
sonsuzluğa, kaybolmak üzere ışıkta,
zamanın ardında uzayıp giden o ışıkta.

Çeviren: Elçin Karadoğan

How It Seems To Me

In the vast abyss before time, self
is not, and soul commingles
with mist, and rock, and light. In time,
soul brings the misty self to be.
Then slow time hardens self to stone
while ever lightening the soul,
till soul can loose its hold of self
and both are free and can return
to vastness and dissolve in light,
the long light after time.

Ursula K. Le Guin

So Far So Good: Final Poems 2014-2018